Anomalie pępowiny płodu nie są tak rzadkie, w 21–65% przypadków. Podczas ciąży patologia pępowiny z reguły nie objawia się w żaden sposób, ale jest niebezpieczna w procesie porodu. Często anomalie pępowiny płodu są wskazaniem do wyboru, a częściej do awaryjnego cięcia cesarskiego.
Przyczyny patologii pępowiny płodu
Dokładne przyczyny prowadzące do wystąpienia nieprawidłowości pępowinowych płodu nie zostały jeszcze ustalone. Jednym z czynników rozwoju patologii pępowiny są wady rozwojowe płodu, aberracje chromosomowe. Z drugiej strony, anomalie pępowiny mogą pośrednio wskazywać na wady rozwojowe płodu, co wymaga dodatkowych badań przedporodowych (poradnictwo genetyczne, oznaczanie kariotypu, kordocenteza itp.). Ujawniono także związek między patologią pępowiny a ekspozycją na szkodliwe czynniki w pierwszym trymestrze ciąży (palenie, picie, szkodliwe warunki pracy).
Stosunkowo krótka pępowina
Stosunkowo krótka pępowina jest spowodowana splątaniem wokół szyi płodu, rzadziej wokół nóg i ramion podczas ciąży podczas ruchów dziecka. Splątanie pępowiny wokół szyi płodu występuje dość często, z reguły jest to pojedyncze splątanie, rzadziej dwa lub trzy razy. Literatura opisuje 2 przypadki dziewięciokrotnego splątania sznura wokół szyi. Wielokrotne splątanie stanowi zagrożenie dla dziecka w drugim (potezhnom) okresie porodu. Ta patologia może prowadzić do niedotlenienia lub nawet śmierci dziecka.
Pętla pępowinowa
Czynniki predysponujące do wypadnięcia pępowiny obejmują:
- previa pośladek lub stopa,
- poród przedwczesny (płód jest bardzo mały i nie jest w stanie utrzymać pępowiny w macicy),
- ciąża mnoga (po urodzeniu pierwszego dziecka),
- nadmiernie długa pępowina
- wielowodzie
- amniotomia.
Prawdziwe węzły
Prawdziwe węzły powstają podczas ciąży (we wczesnych stadiach), kiedy embrion jest wciąż zbyt mały i swobodnie „pływa” w płynie owodniowym. Czyniąc to, może prześlizgnąć się przez pętlę pępowiny, powodując węzeł. Podczas gdy węzeł nie jest zaciśnięty, patologia ta nie wpływa na stan płodu, ale gdy ściąga się pępowina, która najczęściej występuje podczas porodu, węzeł napina się, co prowadzi do niedotlenienia i śmierci dziecka. Jeśli węzeł jest zaostrzony w czasie ciąży, kończy się poronieniem lub przedporodową śmiercią płodu.
Nieprawidłowe mocowanie pępowiny
Są pępowina pępowinowa regionalna i muszlowa. Zwykle pępowina znajduje się w środku łożyska, jeśli jest zlokalizowana bliżej krawędzi miejsca dla dzieci, mówi o marginalnym przywiązaniu pępowiny. Niebezpieczną patologią jest przywiązanie pępowiny do skorupy, gdy ta ostatnia odchodzi nie od matczynej części łożyska, ale z błon płodowych, podczas gdy pępowina nie jest chroniona przez galaretkę vartonową. Jeśli pęknięcie błon podczas porodu może uszkodzić naczynia pępowinowe, prowadząc do krwawienia, niedokrwistości i wewnątrzmacicznego niedotlenienia lub nagłej śmierci płodu.
Zakrzepica naczyń pępowinowych
Zakrzepica naczyń pępowinowych jest raczej rzadką patologią. Zakrzepica żylna występuje częściej, ale zakrzepica tętnicza jest bardziej niekorzystna pod względem rokowania. Zakrzepica naczyniowa jest wtórnym powikłaniem, które rozwija się z prawdziwymi węzłami pępowinowymi, przywiązaniem pępowiny, długą lub krótką pępowiną, jak również z ciążami mnogimi, cukrzycą matki, urazami brzucha i porodem przedwczesnym. Ryzyko zakrzepicy naczyń pępowinowych jest wysokie podczas ciąży wysokiego ryzyka.
Torbiele pępkowe
Torbiele pępowiny mogą być prawdziwe i fałszywe. Prawdziwe torbiele pępowiny są pokryte komórkami nabłonkowymi, podczas gdy fałszywe torbiele to obrzęk galaretki Whartona. Torbiele małych rozmiarów nie mają praktycznej wartości, ale duże torbiele pępowiny mogą ściskać naczynia i są diagnozowane za pomocą ultradźwięków.
Anomalie naczyń pępowinowych
Znane są anomalie naczyń pępowinowych: brak pojedynczej tętnicy, zwiększenie liczby tętnic do 3-4, liczne naczynia włosowate zamiast niektórych dużych naczyń, obecność dodatkowej żyły (utrzymywanie się prawej żyły pępowinowej), tętniak itp. Najczęstszą anomalią jest aplazja tętnicy pępowinowej ). Występuje z częstością 0,2-1,4% wszystkich porodów, 3-4 razy częściej u bliźniąt. W 25–50% przypadków łączy się go z CRF płodu, często śmiertelnym (arena, przetoka tchawiczo-przełykowa, CNR CNS) i często jest wielokrotna. Praktycznie stale obserwowany w takich wadach płodu jak acardia i sirenomelia. Pomimo tej częstej kombinacji AAP z płodowym CDF, jego wartość teratogenna jest mało prawdopodobna, najprawdopodobniej brak tętnicy pępowinowej jest jednym ze składników kompleksu MVPR. W 20% przypadków AARP łączy się z wcześniactwem, w 25% - z IUGR płodu iw 20% - z śmiertelnością okołoporodową. W AAP częściej występują również anomalie poporodowe (przywiązanie pępowiny do brzegu i pępowiny, krótka pępowina, anomalie w kształcie łożyska, łożysko previa). Potologia jest obserwowana w różnych nieprawidłowościach chromosomalnych, zwłaszcza w trisomii 18. Nadmierna liczba naczyń jest znacznie mniej powszechna, ale może być również połączona z CRF płodu, ale w przeciwieństwie do AARP, wady te nie są patognomoniczne.
Patologia pępowiny, dotykająca płód, również obejmuje skręcanie, skręcanie, nadmierne zaciskanie, prawdziwe węzływ którym możliwa jest asfiksja spowodowana niedrożnością naczyń i śmiercią płodu. Zakrzepy naczyń pępowinowych i krwiaków, wynikające z pęknięcia lub pęknięcia naczynia, mają ten sam efekt.
Zwapnienia
Zwapnienia znajdują się w ścianie i świetle naczyń. W ścianie są wykrywane na tle stwardnienia rozsianego i rozprzestrzeniają się na galaretkę Jartona. Etiologia jest nieznana, zakłada się zakażenie wewnątrzmaciczne, ponieważ w niektórych przypadkach nacieki zapalne występują w pępowinie, błonach i tkankach resztkowych. Zwapnienia w świetle naczynia są starymi zwapnionymi skrzeplinami.
Trwałość struktur embrionalnych
Mikroskopowo wykrywane są 4 rodzaje trwałych struktur zarodkowych: szczątki przewodu duktusowego, składające się ze struktur cylindrycznych o średnicy mniejszej niż 1 mm, wyściełane nabłonkiem sześciennym lub cylindrycznym. Często są komórki wytwarzające śluz. Wokół wyściółki nabłonkowej może znajdować się warstwa mięśniowa i resztki alantoiny. Pozostałości moczowodu, składające się z małych, torbielowatych formacji wyłożonych nabłonkiem przejściowym, łączy się z niezwykle rzadkim defektem - utrzymaniem się mocznika: pępowina jest opuchnięta, zwiększona (przepływ moczu z pępowiny zatrzymuje się po opatrunku). Mogą pojawić się szczątki naczyń, reprezentowane przez cienkościenne, podobne do naczyń włosowatych naczynia krwionośne lub ogniska naczyń proliferujących angiomodo. Pozostałości przewodu omphalomesentericus i alantoin mogą zmienić torbielowate. Częstotliwość wszystkich trwałych struktur embrionalnych w łożysku bez pobierania próbek wynosi 23,1%. Patologia płodu lub CDF nie jest charakterystyczna, ale czasami pozostałości przewodu omphalomesentericus mogą być pokryte nabłonkiem żołądka, co prowadzi do owrzodzenia, krwawienia i śmierci płodu.
Istnieją prawdziwe torbiele wyścielone nabłonkiem i torbiel rzekoma - z pęczniejącym żelem Vartonova. Prawdziwe torbiele powstają z pozostałości omoczni i przewodu omphalomesentericus, a także z wtrąceń nabłonka owodniowego. Są małe i nie mają znaczenia klinicznego. Czasami duże torbiele mogą kompresować naczynia pępowinowe. Duże torbiele są widoczne za pomocą ultradźwięków.
W naczyniaku pępowinowym i potworniaku występują. Naczyniaki są bardziej powszechne. Różnią się wielkością od 0,5 cm do 17 cm, a ich mikroskopijna struktura przypomina łożysko do naczyniówki naczyniowej. W zrębie może występować obrzęk, stwardnienie, zwapnienie i kostnienie. Duże naczyniaki są połączone z wielowodzie, IUGR i wcześniactwem. Teratomy rozwijają się z komórek zarodkowych, które migrowały do pępowiny, a czasami są częściowo torbielowate i częściowo stałe w strukturze. Opisano również przerzuty nerwiaka niedojrzałego i rozprzestrzenianie się olbrzymiego barwnika w pierścieniu pępowinowym i pępowinie.
Splątanie przewodu
Zdarza się, że pępowina raz lub kilka razy dzwoni po poszczególnych częściach ciała dziecka. Szczególnie często występuje splątanie szyi, ramion i nóg.
Co piąty poród oznaczał splątanie sznura. Ale w większości przypadków nie zakłóca to normalnego zaopatrzenia dziecka w tlen. Wielu lekarzy nie mówi nic kobietom w ciąży o możliwym splątaniu sznura, aby nie martwić ich na próżno, ponieważ ryzyko występuje tylko wtedy, gdy pępowina jest zbyt cienka i niewystarczająco skręcona. Jest łatwy do zainstalowania z wyprzedzeniem za pomocą kolorowego ultradźwięku Dopplera. Jeśli splątanie pępowiny zagraża dziecku z głodem tlenowym, lekarz, w zależności od konkretnych okoliczności, decyduje o sposobie postępowania.
Wypadnięcie pępowiny
O wypadaniu mówienia pępowiny, kiedy po zerwaniu błon błonowych jego część znajduje się przed prezentującą częścią owocu. W przeciwieństwie do splątania sznura, zdarza się to bardzo rzadko. A jeśli tak się stanie, należy wziąć pod uwagę poważne problemy, zwłaszcza gdy płód jest stronniczy: pępowina jest dociskana do ściany miednicy głową dziecka, a jej dopływ krwi jest zaburzony. Owoc przestaje otrzymywać tlen w wymaganej ilości.
Zwiększone ryzyko wypadnięcia sznurka występuje w przypadku:
- powtarzający się poród
- wielowodzie
- prezentacja dziecka w krzyżu lub miednicy,
- ciąża mnoga.
Jeśli w chwili rozpoznania kobieta jest już w klinice, natychmiast przechodzi do cesarskiego cięcia. Jeśli utrata pępowiny wystąpiła w domu, należy natychmiast zadzwonić do dyżurnego zespołu ratunkowego i dostać się do kliniki na noszach. Musisz kłamać, aby zmniejszyć kompresję pępowiny.
Ale przy stabilnym ułożeniu głowy dziecka w miednicy nie musisz się martwić nawet w przypadku przedwczesnego pęknięcia pęcherza płodowego: głowa szczelnie zamyka otwór i zapobiega wypadnięciu pępowiny. Gdy pęknięcie błon występuje w przybliżeniu w obliczonym okresie porodu, nie trzeba iść do kliniki. Zadzwoń na oddział położniczy i powiadom o zbliżającym się przyjeździe, a następnie spokojnie przygotuj się na wspaniałe i ekscytujące wydarzenie.
Objawy anomalii pępowiny
- Brak objawów od matki podczas ciąży.
- Czasami objawy pojawiają się podczas porodu (wzrost czasu trwania porodu i krwawienia).
- Wzrost czasu trwania porodu (ponad 20 godzin u nulliparianów, ponad 15 godzin u wieloródek) z krótką pępowiną.
- Ostre krwawienie z pochwy podczas prezentacji pępowiny (pępowina leży na osi szyjki macicy).
- Objawy ostrego niedotlenienia płodu:
- szybki (ponad 160 uderzeń / min), a na późnych etapach zwolnił (mniej niż 120 uderzeń / min) bicie serca płodu,
- wzrost aktywności motorycznej płodu, na przemian ze spadkiem liczby ruchów płodu,
- pojawienie się smółki (treści jelitowej płodu) w płynie owodniowym.
- Objawy przewlekłego niedotlenienia płodu:
- bicie serca płodu (mniej niż 120 uderzeń / min),
- stopniowe zmniejszanie liczby ruchów płodu.
Położnik-ginekolog pomoże w leczeniu chorób
Diagnostyka
- Analiza historii położniczej i ginekologicznej - ciąża, poród, cechy ich przebiegu, wyniki.
- Badanie ultrasonograficzne (ultradźwięk) łożyska (miejsce dziecka, narząd łączący matkę i płód oraz ich oddziaływanie) i płód - lokalizacja (lokalizacja) pępowiny, jej długość, struktura, objętość płynu owodniowego.
- Kardiotokografia (synchroniczne rejestrowanie skurczów serca płodu, jego aktywności fizycznej i skurczów macicy). Jeśli zmniejszenie (stają się rzadkie) skurczów serca płodu nie jest zsynchronizowane ze skurczami macicy, można założyć ucisk naczyń pępowinowych.
- Dopplerometria - badanie przepływu krwi w tętnicach i żyłach pępowiny.
- Badanie łożyska i pępowiny po porodzie.
Anomalie pępkowe, komplikujące przepływ porodu i zmniejszające wynik okołoporodowy
Patologia pępowiny, w której możliwy jest rozwój powikłań podczas porodu i pogorszenie wyniku okołoporodowego, jest niezwykle zróżnicowana. W większości typów patologicznej struktury pępowiny lub jej lokalizacji, notuje się przewlekłe lub ostre niedotlenienie płodu z powodu ucisku pępowiny i w wyniku częściowego lub całkowitego zamknięcia światła jej naczyń.
· Chuda pępowina charakteryzuje się specyficzną masą z terminowym dostarczeniem 0,5 g / cm lub mniej.
· Zapobieganie pępowinowi - sytuacja, w której pętle pępowiny znajdują się poniżej przedstawiającej części płodu z całym pęcherzem płodowym, a pępowina wypadnie pod nieobecność pęcherza płodowego.
· Zastanów się nad absolutnie krótką pępowiną o długości mniejszej niż 40 cm (w przypadku ciąży przez cały okres). Stosunkowo krótką pępowinę obserwuje się w przypadku jej splątania wokół szyi, tułowia lub kończyn płodu, w wyniku czego długość wolnej części jest mniejsza niż 40 cm, chociaż prawdziwa długość pępowiny odpowiada normie. Sznurek jest uważany za dłuższy niż 70 cm.
· Gdy pępowina jest skręcona wokół szyi, pępowina znajduje się wokół szyi płodu, aby wykonać jeden (360 stopni) lub więcej obrotów.
· Mocowanie pępowiny w skorupie (przywiązanie pozorne, insertio velamentosa) - sytuacja, w której pępowina jest przymocowana nie do krążka łożyskowego, ale do błon płodowych w pewnej odległości od krawędzi łożyska. Naczynia pępowinowe, rozpadające się na oddzielne gałęzie, przechodzą w kierunku krążka łożyskowego między arkuszami owodniowymi i kosmówkowymi, nie będąc chronionymi przez galaretkę vartonową.
· Zapobieganie naczyniom pępowinowym (vasa praevia) - wariant łożyska błonowego, w którym naczynia pępowinowe przechodzą przez obszar błon płodu odpowiadający dolnemu biegunowi (powyżej wewnętrznego gardła).
· Pępowinę uważa się za hipo-naczyniową i hiper-rozwiniętą, dla której 10 cm długości podczas ciąży w pełnym okresie stanowi odpowiednio mniej niż 1 lub więcej niż 3 pełne obroty naczyń.
· Jedyna tętnica pępowinowa: w pępowinie zamiast dwóch tętnic znaleziono jedną.
· Trwałość prawej żyły pępowinowej (PSVP): w pępowinie zamiast lewej żyły pępowinowej znajduje się prawa żyła pępowinowa.
· Krwiak pępowiny - krwotok w galarecie vartonowa.
Kod oprogramowania ICD-10
O69 Narodziny i poród, powikłane stanem patologicznym pępowiny.
69.0 Urodzenia powikłane wypadaniem pępowiny.
O69.1 Poród, komplikowany przez splątanie pępowiny wokół szyi z kompresją.
O69.2 Poród, powikłany splątaniem pępowiny (splątanie sznurków bliźniąt w jednym owodniowym pęcherzu, węzeł pępowiny).
O69.3 Narodziny powikłane krótką pępowiną.
O69.4 Poród, skomplikowany przez przyimek statku (vasa praevia).
O69.5 Narodziny powikłane uszkodzeniem naczyń pępowinowych (uszkodzenie pępowiny, krwiak pępowiny, zakrzepica naczyń pępowinowych).
O69.8 Narodziny powikłane innymi stanami patologicznymi pępowiny.
O69.9 Poród skomplikowany przez stan patologiczny pępowiny nieokreślony.
R02 Uszkodzenie płodu i noworodka spowodowane powikłaniami łożyska, pępowiny i błon płodowych [wypadanie pępowiny, inne uciskanie pępowiny (węzeł itp.), Inne i nieokreślone stany pępowiny (krótkie itp.)].
EPIDEMIOLOGIA
· Częstotliwość chudego przewodu osiąga 11%. W ciąży, w przypadku wykrycia przedporodowego szczupłej pępowiny, FGR i małowodzie są 12 razy częściej, a zanieczyszczenie smółką w RH i niski wynik Apgar (mniej niż 7 punktów przez 5 min) - 4–4,5 razy.
· Częstość występowania pępowiny, według większości autorów, jest wykrywana w 0,6% rodzajów, a wypadanie pępowiny w 0,14–0,4%. PS z wypadnięciem pępowiny osiąga 4–16%. Częstość występowania i utraty pępowiny jest wyższa w przypadku porodu przedwczesnego, wielowodzie, nieprawidłowej pozycji płodu, długiej pępowiny. Około 50% wszystkich przypadków wypadnięcia pępowiny ma etiologię jatrogenną.
· Absolutnie krótka pępowina występuje w 12,6% rodzajów, a pępowina krótsza niż 30 cm znajduje się w 0,78%. Krótka pępowina jest często połączona z defektami łożyska (hipoplazja), płodu (GRP) i może mieć niekorzystny wpływ na płód z powodu uduszenia podczas napięcia naczyń w krótkiej pępowinie, ich pęknięcia, rozwoju PONRP i przedwczesnego porodu. Czasami obserwuje się łzawienie nadmiernie krótkiej pępowiny. Stosunkowo krótka pępowina jest rejestrowana znacznie częściej niż absolutnie krótka, dlatego pierwsza ma znacznie większe znaczenie praktyczne, ponieważ zgodnie z wpływem na przebieg porodu i na płód oba rodzaje skracania są takie same.
· Długą pępowinę odnotowuje się w 7,7% porodów, a pępowinę o długości ponad 80 cm odnotowuje się w 3,7%. Długa pępowina jest częściej łączona z splątaniem, tworzeniem węzłów i wypadaniem pępowiny z wielowodziem. Ta patologia często rozwija się w owocach męskich. Do tej pory maksymalna długość przewodu wynosiła 3 m.
· Częstotliwość splątania pojedynczego sznurka wokół szyi podczas porodu wynosi 22,9%, dwukrotnie - 3%, trzykrotnie - 0,5% i czterokrotnie - 0,07%. Maksymalna liczba splątań pępowiny wokół szyi (9 razy) jest wymieniona 2 razy w literaturze. W 21–65% przypadków splątanie pępowiny jest bezpośrednią przyczyną ostrego niedotlenienia płodu, aw 2,4–6,9% przypadków - śmiertelności porodowej i poporodowej. При обвитии пуповины часто регистрируют патологические изменения ЧСС у плода при КТГ в конце родов, более высокую частоту оперативного родоразрешения (наложение акушерских щипцов), умеренное снижение pH в пупочной артерии.
· Prawdziwe węzły pępowinowe występują w 0,5% rodzajów, a częściej za pomocą długiej pępowiny.
· Przyczepność pępowiny w skorupie występuje w 0,09–1,8% porodu. Najczęściej patologia ta rozwija się w ciążach mnogich. Częstość złożonych nieprawidłowości (atrezja przełyku, uropatia obturacyjna, wrodzone zwichnięcie biodra, asymetryczny kształt głowy, rozszczep kręgosłupa, ubytek przegrody międzykomorowej, rozszczep podniebienia i trisomia 21) u płodu wynosi 5,3–8,5%. Masa ciała noworodków z przyczepem pępowiny do skorupy, nawet bez uwzględnienia dzieci z towarzyszącymi wadami rozwojowymi, jest mniejsza niż masa ciała dzieci w grupie kontrolnej (odpowiednio 3098 ± 765 gi 3416 ± 712 g). Częstość występowania chorób przenoszonych drogą płciową wynosiła 7,5%, a częstotliwość porodu przedwczesnego - 17,2%. Dla bliźniaków masa ciała bliźniaka z mocowaniem pępowiny jest mniejsza niż masa ciała bliźniaka z jego zwykłym przywiązaniem.
· Częstość występowania naczyń łożyskowych (vasa praevia) jest rejestrowana z częstością 2 przypadków na 10 000 urodzeń.
· Hipoisywność pępowiny jest odnotowywana u 5% rodzajów.
- W przypadku hipoelektryczności zwiększa się ryzyko okołoporodowej śmierci płodu, porodu przedwczesnego, trisomii, przywiązania pępowiny do skorupy i zespołu pojedynczej tętnicy pępowinowej.
- Wraz ze wzrostem skuteczności zwiększa się ryzyko ostrej hipoksji, obniżenia pH, ZRP, trisomii i zespołu pojedynczej tętnicy pępowinowej.
· Częstość występowania zakrzepicy naczyń pępowinowych jest wyższa u dzieci urodzonych przez pacjentów z cukrzycą (1 przypadek na 82 pacjentów i 2 przypadki u zdrowych 3918 kobiet w ciąży), a te dzieci są bardziej narażone na rozwój układowej zakrzepicy naczyniowej. Podstawowa praca S.A. poświęcona jest zakrzepicy żyły lub tętnicy pępowinowej. Heifetz (1988), do którego odnoszą się wszyscy badacze tego problemu. Opisał 52 przypadki z własnych obserwacji. Występuje zwykle zakrzepica żyły. Jest to niebezpieczne naruszenie, ponieważ tylko ono jest źródłem utlenionej krwi pochodzącej z naczyń łożyska.
· Częstość krwiaków pępowiny to jeden przypadek dla 5500–12,500 urodzeń. Nie ma odpowiedniego wyjaśnienia tej patologii. Niektórzy eksperci uważają, że krwiak powstaje w przypadku urazu (skręcenia, pętli, węzłów, trakcji i wypadnięcia pępowiny) w rejonie miejscowego osłabienia ściany naczynia. Wprowadzenie fetoskopii i kordocentezy do praktyki może oznaczać jatrogenne formy krwiaków. Rozmiary krwiaków wahają się od 1 do 4 cm szerokości, a ich długość może przekraczać 42 cm. Dippela (1940), z krwiakami pępowiny, śmiertelność płodów wynosi 47%. Wśród wszystkich wspomnianych owoców śmiertelność prenatalna wyniosła 52% (26 z 50). Przyczyną zgonu jest głównie krwawienie płodowe i ściskanie naczyń.
· Pierwszy przypadek prenatalnej diagnostyki tętniaka żył (ektopia żył) opisuje F. Veske (1987). Średnica ekspansji wynosiła 9,2 cm Ten sam autor wskazuje na kilka publikacji na ten temat (kliniczno-patologicznych) dotyczących poszczególnych badań. W przypadku opisanym przez Veske, ze względu na wykrywanie prenatalne, operacja CS została przeprowadzona w odpowiednim czasie. Istnieją doniesienia o wykryciu przedporodowym żylaków pępowiny i wykryciu przedporodowym tętniaka tętnicy pępowinowej.
· Torbiel lub guz pępowiny.
- Naczyniak krwionośny pępkowy (naczyniak, naczyniak jamisty, naczyniak krwionośny, mięsak śluzowaty, śluzakomięsak teleangiektatyczny) jest guzem powstającym z komórek śródbłonka naczyń pępowinowych. Z wyjątkiem przypadków, gdy guz nie rozwinął się z elementów pępowiny (naczyniaka naczyniowego), w literaturze odnotowano tylko 18 przypadków tej patologii.
- Potworak pępowiny jest bardzo rzadkim guzem, podobnie jak inne nowotwory pępowinowe. W literaturze pojawiają się doniesienia o 14 przypadkach potworniaka pępowiny.
· Częstość występowania pojedynczego zespołu tętnicy pępowinowej w ciąży w pełnym okresie wynosi 1 przypadek na 200 urodzeń. W 70% przypadków odnotowuje się tak zwaną pojedynczą pojedynczą tętnicę pępowinową. Połączone anomalie (z prawie wszystkimi opisanymi wadami, wśród których najczęściej odnotowuje się wady układu sercowo-naczyniowego, żołądkowo-jelitowego i ośrodkowego układu nerwowego, występują średnio w 29,33% przypadków z tą patologią). W przypadku „izolowanej” pojedynczej tętnicy pępowinowej SPR odnotowuje się w 10–18% przypadków, aw połączeniu z innymi wadami w 26–40% obserwacji (średnio 20%). Nawet z „izolowaną” pojedynczą tętnicą pępowinową poród występuje średnio 1,5 tygodnia przed czasem. Częstość występowania nieprawidłowości chromosomowych z pojedynczą tętnicą pępowinową osiąga średnio 14,2%. Nieprawidłowości chromosomalne w większości badań stwierdzono przy połączeniu pojedynczego zespołu tętnicy pępowinowej z innymi CDF. W przypadku pojedynczej pojedynczej tętnicy pępowinowej aneuploidia nie jest praktycznie wykrywana.
· PPPV jest uważany za bardzo rzadką wadę rozwojową pępowiny, jednak według I. Volman et al. (2002) zespół utrzymywania się prawej żyły pępowinowej w grupie niskiego ryzyka okołoporodowego wykrywa się z częstością 0,2% (1 przypadek na 526 ciąż). W 24,5% przypadków utrzymywanie się prawej żyły pępowinowej obserwuje się w połączeniu z innymi CDF.
KLASYFIKACJA
· Według wielkości pępowiny.
- W długości.
- Norma - 40–70 cm.
- Długa pępowina - ponad 70 cm.
- Krótka pępowina - mniej niż 40 cm.
· Zgodnie z wariantami przestrzennego rozmieszczenia statków.
- Interpozycja naczyń w przekroju.
- Interpozycja naczyń w całym tekście.
- Skręt wektora.
- Lewo (norma).
- Racja.
- Mieszane.
- Brak skręcenia.
- Wskaźnik skręcenia.
- Hypo-toughness.
- Normalne wirowanie [0,21 ± 0,07 / cm].
- Hiper-rozwój.
- Odwróć to.
· Umiejscowienie fragmentów pępowiny względem siebie i płodu.
- Splątanie pępowiny wokół szyi.
- Niekompletne.
- Pełny (pojedynczy i wielokrotny).
- Opcja A (prawdziwy twist).
- Opcja B (niepełna nodulacja).
- Splątanie pępowiny wokół tułowia i kończyn.
- Zapobieganie i wypadanie sznurka.
- Prawdziwy węzeł pępowiny.
· Patologia galaretki Vartona.
- Zwyrodnienie śluzówki (torbiel rzekoma).
- Nadmierny rozwój (obrzęk).
- Niedorozwój.
· Brak pępowiny (achordia, anomalia rozwoju embrionalnego pnia).
· Trwałość pozostałości embrionalnych.
- Trwałość pozostałości w płodzie.
- Torbiel omphalomesenteryczna.
- Torbiel omoczniowa (rozszczep urachus).
- Trwałość pozostałości u noworodków, niemowląt i dorosłych.
- Pozostałości przewodu żółtkowego.
- Uchyłek Meckela.
- Pakiet terminali.
- Torbiel przewodu żółciowego (enterokista).
- Przetoka jelitowo-pępkowa.
- Pozostałości omoczni.
- Nezraschenie urachus (przetoka pępkowa).
- Torbiel Urachus.
- Zatoka Urachusa.
· Anomalie naczyniowe.
- Jedyna tętnica pępowinowa.
- Hipoplazja 1 tętnicy pępowinowej.
- Zwiększona liczba tętnic powyżej 2.
- Uporczywość prawej lub obu żył pępowinowych.
- Zastawka tętniczo-żylna.
- Tętniak żyły lub tętnicy.
· Neoplazja.
- Naczyniak.
- Teratoma.
· Opcje mocowania do łożyska.
- Centralny lub ekscentryczny (norma).
- Regionalne.
- Shell.
- Przygotowanie naczyń pępowinowych (vasa praevia).
- Podziel załącznik.
· Fałszywe węzły.
- Węzły tętnicze (nodi arteriosi).
- Węzły żylne (nodi varicosi).
- Węzły zawierające żel Wharton (nodi - elatinosi).
· Zmiany spowodowane zapaleniem lub urazem.
- Zakrzepica naczyń krwionośnych.
- Krwiak.
- Funisite.
ETIOLOGIA (POWODY) ANOMALII LICZBY ULAIN
Nie ma jasnych danych na temat przyczyn patologii pępowiny. Zauważono jednak związek większości rodzajów chorób pępowinowych ze zwiększoną częstością nieprawidłowości chromosomalnych, CDF. Wiele anomalii pępowiny, nie zagrażających bezpośrednio płodowi, może służyć jako wskaźniki zaburzeń rozwojowych tego ostatniego.
Zdolność rezerwowa układu płodowo-łożyskowego w sytuacjach krytycznych podczas ciąży i porodu jest zmniejszona przy większości anomalii pępowiny. Identyfikacja anomalii w rozwoju pępowiny wskazuje na szkodliwy wpływ niektórych czynników (w większości przypadków nieznanych) w okresie kordogenezy (6–9 tygodni okresu ciążowego). W tym okresie następuje główny proces powstawania przyszłego łożyska (pierwsza fala inwazji). Wpływ czynnika uszkadzającego nie ogranicza się do wpływu na nieprawidłową formację pępowiny. Istnieją również naruszenia łożyskowania, co nieuchronnie prowadzi do pojawienia się przesłanek do rozwoju niewydolności łożyska, nawet w formie kompensowanej, która w normalnej sytuacji (podczas ciąży) może się nie objawiać, ale jest realizowana z dodatkowym obciążeniem (podczas porodu). Jest to przekonująco potwierdzone przez dane z patologicznego badania sukcesji: w przeważającej większości przypadków histologiczne markery PN są wykrywane nawet z niepowikłanym wynikiem okołoporodowym.
OBRAZ KLINICZNY (OBJAWY) ANOMALII PASAŻKI
Objawy kliniczne podczas ciąży są zwykle nieobecne (w przeciwieństwie do porodu). W przeważającej większości przypadków, w jednej pępowinie, odnotowuje się kombinację kilku wariantów patologicznych jednocześnie (na przykład chudą pępowinę, niespiralny układ naczyń, prawdziwy węzeł, przystawkę do muszli itp.).
Głównym objawem klinicznym anomalii pępowinowej lub kombinacji kilku rodzajów patologii pępowinowej jest ostre niedotlenienie płodu z powodu kompresji naczyń pępowinowych.
Z krótką pępowiną (absolutnie lub względnie), specyficzna manifestacja jest uważana za przedłużający się drugi okres porodu (długi etap cięcia głowy płodu). Możliwe uszkodzenie łożyska.
W przypadku vasa praevia, oprócz ostrego niedotlenienia płodu z powodu ucisku naczyń podstawowych, możliwe jest ostre obfite krwawienie płodu (w przypadku spontanicznego lub sztucznego pęknięcia błon z uszkodzeniem naczynia do prezentacji).
Pojedyncze pojedyncze splątanie pępowiny wokół szyi nie ma prawie żadnego wpływu na wynik okołoporodowy. Możliwe krótkotrwałe spowolnienie pod koniec II okresu pracy (faza erupcji głowy). Ostra niedotlenienie rozwija się znacznie częściej wraz z powtarzającym się splątaniem pępowiny wokół szyi, zwłaszcza w połączeniu z chudą lub nie zaciśniętą pępowiną, z małą ilością wody.
DIAGNOSTYKA ANOMALII UMIEJĘTNOŚCI
Należy zwrócić uwagę na następujące czynniki ryzyka.
· Anomalie pępowiny podczas poprzedniej ciąży (długa lub krótka pępowina, przyczepienie pępowiny do powłoki, wielokrotne splątanie pępowiny wokół szyi itp.).
· Cukrzyca lub cukrzyca ciążowa lub zakażenie wewnątrzmaciczne (zakrzepica naczyń pępowinowych).
· Jakikolwiek szkodliwy efekt w pierwszym trymestrze ciąży (ARVI, palenie).
BADANIA FIZYCZNE
W okresie przedporodowym badania fizyczne zwykle nie mają charakteru informacyjnego. Należy zwrócić uwagę na brak wody.
Gdy badanie pochwy można znaleźć przed wstrzyknięciem pępowiny lub naczyń pępowinowych.
Gdy badanie poporodowe pępowiny powinno być określone i zapisane w historii narodzin, następujące wskaźniki pępowiny:
· Długość
· Przywiązanie do łożyska,
· Liczba cewek naczyniowych i wektor zwijania przy obliczaniu wskaźnika zagniatania,
· Masa pępowiny z definicją wskaźnika „cienkości” pępowiny, tj. masa „długiego” centymetra pępowiny.
Kryterium „cienkości” pępowiny - waga nie większa niż 0,5 g / cm. Przedwcześnie (z ciążą w pełnym okresie) można postawić diagnozę chudej pępowiny, jeśli średnia średnica pępowiny jest mniejsza niż 14 mm,
· Liczba naczyń pępowinowych,
· Obecność prawdziwych i fałszywych węzłów, splątanie (splątanie) pępowiny wokół szyi, tułowia i kończyn, wskazujące stopień zaciśnięcia (ciasny, nie napięty),
· Inne cechy pępowiny (krwiaki, torbiele, guzy, zakrzepica naczyniowa, pęknięcie naczyń krwionośnych),
· Masa łożyska i wielkość łożyska.
BADANIA NARZĘDZI
· W CTG występują oznaki przejściowego ucisku pępowiny podczas ruchów płodu, a także zmniejszona aktywność ruchowa płodu. Przy monitorowaniu CTG, zwłaszcza pod koniec drugiego etapu pracy, długie głębokie spowolnienia mogą być wykryte w czasie.
· Za pomocą ultradźwięków, jeśli zostaną zaobserwowane odpowiednie standardy obrazowania pępowiny, możliwe jest przedporodowe zdiagnozowanie większości wariantów patologii pępowiny
Badanie przesiewowe to ultradźwięk pępowiny zgodnie z proponowanym standardem.
WSKAZANIA DO HOSPITALIZACJI
Wskazania do hospitalizacji przedporodowej w celu intensywnego monitorowania stanu płodu, dalsze badania, czas i sposób porodu to niektóre zidentyfikowane lub podejrzewane rodzaje nieprawidłowości pępowinowych.
· Wielokrotne splątanie pępowiny wokół szyi.
· Przygotowanie pępowiny.
· Przygotowanie naczyń pępowinowych.
· Zespół pojedynczej tętnicy pępowinowej, szczególnie w połączeniu z innymi CDF, SIRP, innymi anomaliami pępkowymi.
WSKAZANIA DO KONSULTACJI Z INNYMI SPECJALISTAMI
W niektórych przypadkach wskazane jest poradnictwo genetyczne (z połączeniem zespołu pojedynczej tętnicy pępowinowej z innym CDF płodu).
PRZYKŁAD FORMULACJI DIAGNOZY
Ciąża 36 tygodni, prezentacja potyliczna. Podwójne splątanie szyi płodu chudą pępowiną z pojedynczą tętnicą pępowinową.
LECZENIE ANOMALII UMBRANT
CELE LECZENIA
Terminowa diagnoza i poród w obecności objawów ostrego niedotlenienia płodu.
WSKAZANIA DO HOSPITALIZACJI
Wskazania do hospitalizacji przedporodowej w celu intensywnego monitorowania stanu płodu, dalsze badania, czas i sposób porodu to niektóre zidentyfikowane lub podejrzewane rodzaje nieprawidłowości pępowinowych.
· Wielokrotne splątanie pępowiny wokół szyi.
· Przygotowanie pępowiny.
· Przygotowanie naczyń pępowinowych.
· Zespół pojedynczej tętnicy pępowinowej, szczególnie w połączeniu z innymi CDF, SIRP, innymi anomaliami pępkowymi.
LECZENIE NIE MEDYCZNE
LECZENIE MEDYCZNE
LECZENIE CHIRURGICZNE
Awaryjne podawanie w ostrym niedotlenieniu płodu.
WSKAZANIA DO KONSULTACJI Z INNYMI SPECJALISTAMI
Po narodzinach dziecka z anomalią pępowiny należy skonsultować się z następującymi specjalistami.
· W przypadku zespołu pojedynczej tętnicy pępowinowej, dodatkowe badanie dziecka jest pokazane w celu wykluczenia niewykrytego przedporodowego innego CDF.
· Z przepukliną przepuklinową zaleca się utrzymywanie pozostałości płodu, konsultację z chirurgiem i genetyką.
· Po ostrej hipoksji w porodzie, neurosonografia jest wykonywana w dniach 3-4 życia.
INFORMACJE DLA PACJENTA
Większość rodzajów patologii pępowiny można wykryć za pomocą ultradźwięków wykonywanych przez wykwalifikowanego specjalistę. Niebezpieczeństwo splątania pępowiny wokół szyi płodu (główny przedmiot strachu przed przyszłymi rodzicami - „wstrząsnęło lub nie wstrząsnęło”) jest bardzo przesadzone. Prawdopodobieństwo, że pojedynczy nieinwazyjny splot sznura wokół szyi podczas porodu osiągnie 25–30%, z reguły nie wpływa na zdrowie i dalszy rozwój dziecka. Z tego powodu wykrywanie przedporodowe pojedynczego splotu sznura wokół szyi nie jest wskazaniem do zabiegu CS.
Rokowanie nie zależy od obecności anomalii pępowiny, ale raczej od przyczyny, która do niej doprowadziła lub od towarzyszącej jej patologii (AFR, niska woda, wysoki przepływ wody itp.).
Pojęcie normy
Pępowina jest tymczasowym organem, który jest częścią kompleksu feto-łożyskowego i zapewnia odżywianie i oddychanie płodu w czasie ciąży. Zwykle tworzą go trzy naczynia - dwie tętnice i jedna żyła. Przez tętnice krew przepływa do łożyska, a naczynie żylne dostarcza utlenionej krwi do płodu.
W naczyniach są otoczone tkanką łączną - galaretka Vartona, nie mają unerwienia. Dlatego przepływ krwi występuje z powodu złożonych mechanizmów, które nazywane są pulsarem pępowinowym.
Tworzenie się pępowiny rozpoczyna się w 2 tygodniu ciąży, a kończy się w 28 tygodniu ciąży. Jego długość jest normalna 40-70 cm, mocowana bliżej środka łożyska. Ma mały zacisk, może być lekko skręcony w spiralę. Zbyt lub niewystarczająco zwinięta forma jest uważana za wariant patologii.
Grubość pępowiny u noworodka wynosi około 2 cm, jest gładka, elastyczna, przypomina gumę. W ścianach naczyń krwionośnych znajduje się wiele receptorów oksytocyny. Ich zwężenie rozpoczyna się od momentu rozpoczęcia porodu. Po urodzeniu przepływ krwi utrzymuje się przez 5-20 minut i stopniowo zatrzymuje się pod wpływem niższej temperatury otoczenia.
Średnica samej pępowiny jest pojęciem zmiennym. Zwiększa się od 6 do 8 miesięcy ciąży z powodu galaretki Vartona, a następnie zaczyna stopniowo spadać. Bardziej stabilnym wskaźnikiem jest średnica naczyń:
- tętnica pępowinowa w środkowej trzeciej części 3-4 m,
- Wiedeń - 7-9 mm.
Wszystkie wskaźniki normy są obliczane dla ciąży w pełnym okresie.
Co jest patologiczne?
Pojedyncza klasyfikacja anomalii nie istnieje, różni badacze oferują swoje opcje. Najczęściej uciekają się do następującego podziału na typy:
- zmiana długości: mniej niż 40 cm i więcej niż 70 cm,
- naruszenie wzajemnego układu statków - nadmierne skręcenie lub jego brak,
- krętość: hipo, hiper-rozwój,
- splątanie wokół szyi płodu - kompletne, niekompletne (opowiadaliśmy o tej patologii w oddzielnym artykule),
- oplatanie wokół brzucha, kończyn,
- previa (położenie wzdłuż osi szyi) i strata,
- prawdziwym węzłem jest formowanie pętli, w którą zaciśnięta jest pępowina,
- fałszywy węzeł jest przedłużeniem obszaru, w którym mogą znajdować się naczynia hiperwaczyniowe, części galaretki Vartona,
- torbiele lub obrzęk galaretki Vartonova,
- niedorozwój: całkowita nieobecność (ahordia), zachowanie pozostałości embrionalnych,
- anomalie przyczepienia pępowiny do łożyska: brzeżne, otoczone, rozszczepione.
Patologia naczyń pępowinowych obejmuje następujące stany:
- pojedyncza tętnica pępowinowa
- hipoplazja jednej tętnicy,
- wzrost liczby tętnic powyżej 2,
- utrzymywanie się prawej lub dwóch żył pępowinowych,
- przetoka tętniczo-żylna,
- tętniak naczyniowy.
Zapalenie lub uraz może prowadzić do rozwoju zakrzepicy naczyniowej, krwiaka lub zapalenia grzybów. Nowotwory nowotworowe występują rzadko - naczyniak krwionośny, potworniak.
Jedna z anomalii rozwoju pępowiny - splątanie wokół szyi płodu
Najczęstszym wśród patologii naczyniowych jest zespół pojedynczej tętnicy pępowinowej. Łączy się z wadami układu sercowo-naczyniowego, trawiennego i nerwowego.
Czynniki ryzyka
Przyczyny rozwoju patologii pępowiny nie są w pełni zrozumiałe. Przyjmuje się negatywny wpływ niektórych czynników zewnętrznych i wewnętrznych:
- młody wiek (do 20 lat),
- pierwsza ciąża
- świetna aktywność fizyczna, praca związana z długotrwałym zachowaniem pozycji pionowej.
Ryzyko wzrasta wraz ze specjalnym statusem położniczym:
- wielowodzie
- niska woda,
- duża lub niewystarczająca masa ciała płodu,
- rodzaj prezentacji
- charakter przyłączenia łożyska.
Często patologia naczyń pępowinowych jest konsekwencją nieprawidłowości genetycznych płodu. Wyzwalają łańcuch zmian, począwszy od narządów wewnętrznych, a skończywszy na anomaliach kompleksu łożyskowego. Niektóre zmiany w strukturze pępowiny nie zagrażają kondycji płodu, ale będą markerami nieprawidłowości chromosomalnych i wad wewnętrznych.
Wpływ szkodliwych czynników na początku ciąży, stosowanie substancji toksycznych, wpływa na rozwój zarodka i tworzenie jego tymczasowych narządów.
Przejawy podczas ciąży i porodu
Objawy matki w okresie ciąży nie pojawiają się. Jeśli patologia nie została zdiagnozowana, objawy kliniczne mogą być widoczne tylko podczas porodu.
Patologia pępowiny rzadko występuje w oderwaniu od jednego gatunku, często jest połączeniem kilku anomalii: szczupła pępowina będzie nadmiernie zaciśnięta, z prawdziwymi węzłami. Mocowanie skorupy można łączyć z nieprawidłowościami pozycji statku. Połączenie kilku rodzajów odchyleń staje się przyczyną ostrego niedotlenienia płodu podczas ostatnich etapów ciąży lub podczas porodu. Częstą przyczyną jest ucisk naczyń krwionośnych. Objawia się to następującymi objawami:
- bicie serca płodu nagle przyspiesza o ponad 160 uderzeń na minutę lub spada o mniej niż 110 uderzeń, częściej obserwuje się je podczas skurczu i utrzymuje się przez długi czas po nim,
- dziecko zaczyna aktywnie naciskać, a następnie nagły spadek aktywności ruchowej zmienia się, aż do całkowitego zatrzymania,
- obecność smółki w płynie owodniowym.
Ostatni znak na USG pokazuje się jako zmiana echogeniczności płynu owodniowego. Podczas porodu podczas odprowadzania wód przednich są mętne lub zmieszane z płatkami zielonego, brązowego koloru.
Prawdziwy węzeł pępowiny płodu
Nieprawidłowość struktury pępowiny może powodować przewlekłe niedotlenienie płodu. Jego funkcje są następujące:
- bicie serca w regularnych pomiarach nie przekracza 120 uderzeń na minutę,
- niski ruch płodu,
- opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego.
Absolutnie lub stosunkowo krótka pępowina prowadzi do opóźnienia w drugim etapie porodu. Zwykle u nieródek nie powinien przekraczać 60 minut, z powtarzającymi się porodami - do 30 minut. Dzięki krótkiej pępowinie możliwe jest długotrwałe cięcie głowy, więc zaciskają się.
Na tym etapie prawdopodobne jest przerwanie łożyska, które niesie ze sobą skrócona pępowina. Stan objawia się nagłym krwawieniem, w większości przypadków dziecko umiera z powodu ostrego niedotlenienia.
Dla matki, uszkodzenie łożyska jest zagrożone nie tylko przez masywne krwawienie. Jego komplikacją jest rozwój DIC. Łożysko zawiera wiele substancji wpływających na krzepnięcie krwi. Po oderwaniu zostają uwolnione, przenikają do krwioobiegu, co powoduje nadmierną krzepliwość krwi, która zwiększa tworzenie skrzepów krwi w celu zatrzymania krwawienia. Ale zasoby układu krzepnięcia szybko się wyczerpują, rozwija się hipokoagulacja i jeszcze więcej krwawień.
Prezentacja naczyń jest obarczona nie tylko ostrym niedotlenieniem płodu z powodu ich ucisku podczas porodu. Stan może pozostać nierozpoznany aż do początku porodu. W przypadku kobiet, które mają zaplanowaną amniotomię, sztuczne pęknięcie błon może prowadzić do przypadkowego uszkodzenia naczyń drapieżnych i pojawienia się masywnego krwawienia. Gdy sam pęknięcie nie wyklucza również możliwości uszkodzenia naczyń krwionośnych.
Pojedyncze splątanie bez połączenia z innymi anomaliami nie przejawia się podczas porodu i praktycznie nie ma wpływu na wynik porodu. Podczas wybuchu głowy mogą wystąpić krótkotrwałe spowolnienia - spadek tętna po próbie.
Splątanie powoduje ostre niedotlenienie, jeśli jest to wielokrotne zaokrąglenie wokół szyi płodu w połączeniu z chudą lub nieoznakowaną pępowiną, brakiem wody.
Konsekwencje patologii
Powikłania ciąży w patologii pępowiny mogą rozwijać się stopniowo lub ostro. Najczęstszym jest przewlekłe niedotlenienie. Niewystarczająca podaż tlenu prowadzi do opóźnienia w rozwoju. Jeśli występuje rozbieżność między masą a wzrostem płodu, okres ciąży rozpoznaje się jako opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego.
Ostra hipoksja jest nagłym stanem, który charakteryzuje się wyraźnym zaburzeniem dostarczania tlenu. W ciężkich przypadkach może to spowodować przedporodową śmierć płodu.
Powikłaniem ciąży może być krwawienie płodu, które rozwija się wraz ze spontanicznym lub sztucznym pęknięciem błon płodowych podczas prezentacji naczyń krwionośnych.
Pozostałości pępowiny mogą utrzymywać się u noworodka w postaci różnych form patologicznych:
- Uchyłek Meckela - sakularny wzrost w jelicie, zachowane resztki przewodu żółtkowego, mogą łatwo ulec zakażeniu i ropieniu, objawiając się ostrym zapaleniem wyrostka robaczkowego lub spowodować niedrożność jelit,
- torbiele przewodu żółtkowego - stają się przyczyną kompletnych i niekompletnych przetok pępka,
- przetoka jelitowo-pępkowa i pęcherzykowo-pępkowa, która łączy resztki otwartego przewodu z pępkiem,
- Torbiel Urachusa - może prowadzić do zapalenia nowotworu i wymaga leczenia chirurgicznego.
W przypadku anomalii pępowiny lub jej naczyń nie opracowano środków zapobiegających powikłaniom.
Diagnostyka prenatalna
Badanie płodu odbywa się na trzy sposoby:
Kardiotokografię wykonuje się nie wcześniej niż od 27 tygodnia ciąży. Do tego dnia badanie nie ma charakteru informacyjnego. Głównymi objawami patologii CHT są:
- Tachykardia podstawna - szybkie bicie serca, które obserwuje się przez cały okres rejestrowania CTG, odnotowano w 47% przypadków.
- Zmniejszenie liczby przyspieszeń - wzrost częstości akcji serca w odpowiedzi na skurcze macicy, ruch. Zwykle nie powinno być więcej niż 3 w ciągu 15 minut.
- Zmniejszenie zmienności rytmu podstawowego obserwuje się w 43% przypadków patologii pępowiny. Ten wskaźnik, który odzwierciedla wzrost tętna od średniej, wynosi zwykle od 5 do 25 uderzeń.
- Przerywany typ zmienności - występujący w 55% przypadków anomalii pępowinowych. Jednocześnie na taśmie CTG pojawiają się obszary o zmienności mniejszej niż 5 uderzeń na minutę.
- Pojawienie się kompleksów przyspieszenie-zwalnianie-przyspieszenie. Są kompensacyjną odpowiedzią na upośledzony przepływ krwi tylko w żyle pępowiny podczas kompresji.
- Zmienne spowolnienia - pojawiają się u 53% płodów z patologią pępowiny. Nie odpowiadają okresowi skurczów lub ruchów dziecka. Przywrócenie rytmu po zwolnieniu tętna może być dłuższe. Na taśmie CTG nagranie ma postać łacińskich liter U, W, V. Ich amplituda wynosi od 30 do 90 uderzeń na minutę, a czas trwania przekracza 30 sekund.
- Falisty rytm sinusoidalny - pojawia się u 77% płodów, mówi o ciężkim niedotlenieniu. Jeśli istnieją inne potwierdzone oznaki cierpienia płodu, zaleca się wczesne poród, ponieważ istnieje duże ryzyko śmierci przedporodowej.
Splątanie z pępowiną można podejrzewać tylko wtedy, gdy występują oznaki ucisku, spadek prześwitu naczyń. Ale nie można jednoznacznie stwierdzić, że zmiana zapisu CTG pojawiła się z powodu splątania, jest to niemożliwe. Kardiotokografia odzwierciedla tylko konsekwencję - upośledzony przepływ krwi do naczyń i reakcję układu sercowo-naczyniowego płodu na jego podrażnienie odruchowe.
Zmiany częstości akcji serca są normalną reakcją na poprawę napięcia macicy lub zaburzeń. Po zaciśnięciu pępowiny można je odróżnić po okresowym pojawieniu się i stopniowym odzyskiwaniu tętna. Jeśli przyspieszenia i opóźnienia pojawiają się regularnie, wówczas można podejrzewać anomalię naczyniową.
Informacyjność diagnostyki wzrasta wraz z połączeniem CTG z ultradźwiękami, dokładność może wynosić nawet 70%. Zastosowanie ultradźwięków zmniejsza dokładność tylko do 60%.
Jeśli chodzi o diagnozę, należy zwrócić uwagę na wywiad. Wskazania anomalii strukturalnych, zasieków, krótkiej i długiej pępowiny w poprzednich ciążach zwiększają ryzyko nawrotu choroby. Cukrzyca, w tym ciąża, powikłania zakaźne prowadzą do zakrzepicy naczyniowej. W pierwszym trymestrze ciąży niebezpieczeństwo jest reprezentowane przez wszelkie szkodliwe skutki: palenie, substancje toksyczne, ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych.
Badanie kobiety nie może ustalić zmian w kompleksie łożyskowym. Podczas badania dopochwowego można założyć, że jest on naczyniowy.
Diagnostyka ultrasonograficzna na początku ciąży może pomóc określić jej długość, ale wskaźnik ten stale się zmienia, a wraz ze wzrostem płodu, technicznie niemożliwe staje się jej określenie. W późnym okresie po USG zauważalne jest splątanie wokół szyi, ale czasami jest ono mylone z fałdami pępowinowymi, które nie stają się przyczyną niedotlenienia. Potwierdź, że brak splątania może być dynamiczny.
Inne zmiany można zdiagnozować za pomocą mapowania dopplerowskiego, które odzwierciedla naturę przepływu krwi w naczyniach. Tryb dopplerowski zwiększa zawartość informacji w badaniu.
Diagnostyka laboratoryjna jest konieczna dla zespołu pojedynczej tętnicy pępowinowej i omfalezele, które są połączone z wrodzonymi wadami rozwojowymi płodu. Również w tym przypadku konieczna jest konsultacja genetyki.
Badanie poporodowe
Po urodzeniu łożyska lekarz bada łożysko, błony płodowe i pępowinę. Zwróć uwagę na następujące wskaźniki:
- długość
- obecność węzłów (prawda lub fałsz),
- miejsce przyłączenia do łożyska,
- splątanie płodu (ciasne lub nie ciasne),
- masa kompleksu łożyskowego
- liczba statków
- obecność cech (krwiaki, torbiele, pęknięcie naczyń krwionośnych).
W kolejnym ujawnij indeks „skrupułów”. Głównym kryterium jest waga do 0,5 g / cm. Rozpoznanie może być wykonane przedporodowo w okresie ciąży pełnej, jeśli średnica pępowiny jest mniejsza niż 14 mm.
Zarządzanie kobietami w ciąży
W przypadku wykrycia defektów strukturalnych podczas pierwszego badania ultrasonograficznego po 11-12 tygodniach konieczne jest poszukiwanie innych nieprawidłowości i wad rozwojowych, które mogą być markerami rearanżacji chromosomalnych lub nieprawidłowości genetycznych płodu. W tym przypadku pępowina jest oceniana w ścisłej kolejności:
- grubość,
- wskaźnik zagniatania,
- przywiązanie do łożyska
- obecność torbieli.
Wykryte anomalie rozwoju narządów wewnętrznych, zwłaszcza połączonych defektów, sugerują obecność nieprawidłowości chromosomalnych. Dlatego kobiecie przepisuje się konsultację genetyczną i biopsję kosmówki lub amniopunkcja.
Identyfikacja jedynej tętnicy pępowinowej, jako najczęstszej anomalii, wymaga zapobiegania niewydolności feto-łożyskowej.
Powtórz USG w 16-17 tygodni. W tym okresie można wykryć zniekształcenia, które nie były wizualizowane podczas poprzedniego badania. Patologię można zobaczyć na USG w 22 tygodniu. Może to również stanowić podstawę do kariotypowania. W poważnych nieprawidłowościach chromosomowych kobieta może zostać poproszona o przerwanie ciąży z powodów medycznych.
Od 32 tygodnia przeprowadza się dokładne monitorowanie wielkości brzucha i wysokości dna macicy oraz zgodności tych parametrów z okresem ciąży. Gdy otuliny wykonuje się nieplanowane USG. Wykrycie opóźnionego rozwoju płodu wymaga zastosowania terapii podtrzymującej, która może zrekompensować brak odżywiania dziecka.
Podejrzenie anomalii pozwala przypisać USG w połączeniu z dopplerami w 36, 39-40 tygodni. Ale głównym sposobem monitorowania stanu dziecka jest CTG z każdym pojawieniem się w recepcji, a także codziennie z hospitalizacją w szpitalu.
Wskazania do hospitalizacji prenatalnej to następujące stany:
- splątanie wielu przewodów
- prezentacja pępowiny lub jej naczyń,
- zespół pojedynczej tętnicy pępowinowej w połączeniu z wadami wrodzonymi.
W przypadku ostrego niedotlenienia płodu lub pogorszenia stanu przewlekłego konieczna jest hospitalizacja w nagłych wypadkach.
Nie ma żadnych niefarmakologicznych metod leczenia nieprawidłowości. Metody ludowe w patologii naczyń krwionośnych są nieskuteczne, a próba samoleczenia bez konsultacji z lekarzem może prowadzić do pogorszenia.
Leki, które mogą zmienić strukturę nieprawidłowo uformowanej pępowiny, także nie. Farmakoterapia ma na celu zapobieganie niedotlenieniu płodu, eliminując skutki przewlekłego niedotlenienia i wewnątrzmacicznego opóźnienia wzrostu.
Prowadzenie porodu
Opóźniony rozwój płodu, który był wynikiem choroby naczyniowej, wymaga specjalnego monitorowania kobiety, a także wyboru metody i czasu porodu. Zaleca się kobiecie poród w dużym ośrodku okołoporodowym, gdzie znajdują się specjalne oddziały dla dzieci karmiących z niską masą urodzeniową lub niepełnosprawnością rozwojową, chirurgów pediatrycznych, którzy mogą przeprowadzić operację noworodka przez pierwsze kilka dni.
Decydując się na poród poprzez naturalne ścieżki, konieczna jest uważna obserwacja za pomocą CTG. Ryzyko wystąpienia stanu patologicznego wzrasta pod koniec drugiego etapu porodu, dlatego na tym etapie konieczne jest zarejestrowanie bicia serca po każdej próbie.
Taktyki niektórych anomalii są następujące:
- podejrzenie previa - powstrzymaj się od amniotomii,
- wypadanie pępowiny - awaryjne cięcie cesarskie,
- Ostra hipoksja, niezależnie od przyczyny, jest cięciem cesarskim (tak jak operacja, którą możesz przeczytać na tej stronie).
W przypadku dzieci, które doświadczyły ostrego niedotlenienia podczas porodu, neurosonografia jest wykonywana przez 3-4 dni, aby wykluczyć uszkodzenie mózgu.
Możliwa profilaktyka
Konkretne ukierunkowane zapobieganie rozwojowi anomalii pępowinowych jest niemożliwe. Istnieją sposoby na ograniczenie wszelkich naruszeń formowania się płodu, kompleksu płodowo-łożyskowego i powikłań ciążowych, które obejmują:
- przygotowanie pregrawidów - badanie kobiety przed poczęciem, leczenie chorób przewlekłych i zakaźnych, przyjmowanie preparatów kwasu foliowego i witaminy E,
- rezygnując ze złych nawyków
- racjonalne odżywianie kobiet w ciąży, wykluczenie konserwantów, barwników, szkodliwych pokarmów i napojów, zwiększenie udziału owoców i warzyw, produktów mlecznych,
- terminowa rejestracja przed 12 tygodniem ciąży i wczesne badanie,
- regularne wizyty u lekarza i przestrzeganie zaleceń, co zmniejsza ryzyko powikłań nawet w obecności patologii,
- dobry sen
- umiarkowane ćwiczenia
- brak stresu.
Nie można przewidzieć rozwoju anomalii w strukturze pępowiny, ale można uniknąć poważnych konsekwencji dla dziecka dzięki odpowiedniemu zarządzaniu ciążą, obserwacji podczas porodu i odpowiedniej opiece położniczej. Jeśli zgodnie z wynikami badań ultrasonograficznych, zakłada się patologie, które mogą pogorszyć stan noworodka, to jest zgłaszane neonatologom i resuscytatorom pediatrycznym, którzy zapewnią dziecku pierwszą pomoc.
Leczenie anomalii pępowiny
Skuteczna terapia lekowa dla tej grupy chorób nie istnieje.
Hospitalizacja i stała obserwacja lekarza są wskazane dla:
- splątanie wielu sznurków wokół szyi płodu,
- pępowina przedmiesiączkowa (pępowina leży na osi szyjki macicy),
- pojedynczy zespół tętnicy pępowinowej w połączeniu z innymi anomaliami pępowinowymi.
Komplikacje i konsekwencje
- Ostre lub przewlekłe niedotlenienie płodu (niedostateczne dostarczanie tlenu do tkanek płodu).
- Śmierć płodu płodu.
- Krwawienie płodowe.
- Wewnątrzmaciczny rozwój płodu (opóźnienie wielkości płodu w stosunku do płodu danej ciąży).
- Zachowanie pozostałości pępowiny u noworodka:
- Uchyłek Meckela (wyrastający ślepy (wyrostek, kończący się na ślepo, tj. Posiadający tylko jeden wlot i bez wyjścia) jelito, przewód przewodu żółtkowego spoczywa (tyazh łączący jelito zarodka (zarodek) i woreczek żółtkowy komórki))
- torbiele przewodu żółtkowego (pęcherzykowe rozszerzenia, wypełnione płynem wzdłuż niecałkowicie przerośniętego przewodu żółtkowego),
- przetoka pępkowa jelit (przewód łączący jelita dziecka i jego pępek),
- przetoka gumowo-pępkowa (przewód łączący pęcherz dziecka i jego pępek),
- киста урахуса (мешотчатое расширение, заполненное жидкостью по ходу неполностью заросшего урахуса).
Профилактика аномалии пуповины
Zapobieganie nieprawidłowościom pępowiny ogranicza się do wyeliminowania wpływu szkodliwych czynników na organizm matki, począwszy od najwcześniejszych etapów ciąży.
- Planowanie ciąży i jej przygotowanie (identyfikacja i leczenie chorób przewlekłych, eliminacja niechcianej ciąży).
- Terminowa rejestracja kobiet w ciąży w poradni przedporodowej (do 12 tygodni ciąży).
- Regularne wizyty u ginekologa położnika (1 raz w miesiącu w 1 trymestrze, 1 raz w 2-3 tygodnie w 2 trymestrze, 1 raz w 7-10 dni w 3 trymestrze).
- Racjonalne i zrównoważone odżywianie kobiety w ciąży (jedzenie żywności bogatej w błonnik (warzywa, owoce, warzywa), unikanie smażonych, konserwowanych, zbyt gorących i pikantnych potraw).
- Pełny sen.
- Przyjmowanie witamin i środków uspokajających (w razie potrzeby).
- Rzucenie palenia, picie alkoholu i narkotyków.
- Eliminacja nadmiernego stresu fizycznego i psycho-emocjonalnego.
Opcjonalnie
Zwykle pępowina łączy łożysko (fotelik dziecięcy, narząd, który wiąże matkę i płód oraz ich oddziaływanie) i przednią ścianę brzucha płodu i składa się z:
- dwie tętnice pępowinowe (przenoszące krew płodu do łożyska),
- jedna żyła pępowinowa (przenosząca krew z łożyska do płodu),
- przewód żółtkowy (tyaz łączący jelita zarodka (zarodek) i woreczek żółtkowy (wnęka, która pełni funkcję tworzenia krwi i wytwarzania prekursorów komórek zarodkowych)),
- mocznik (przewód łączący pęcherz moczowy płodu i łożysko),
- Galaretka Wharton (specjalny materiał wiążący chroniący naczynia pępowinowe).
„Wytyczne dotyczące opieki ambulatoryjnej w położnictwie i ginekologii”, red. V.I. Kułakow. - M.: „GEOTAR-Media”, 2007
„Położnictwo: przywództwo narodowe” wyd. E.K. Aylamazyan. - M.: „GEOTAR-Media”, 2013.
